File:VelikoTarnovo (98) (1536748852).jpg

From Wikimedia Commons, the free media repository
Jump to navigation Jump to search

VelikoTarnovo_(98)_(1536748852).jpg (640 × 480 pixels, file size: 61 KB, MIME type: image/jpeg)

Captions

Captions

Add a one-line explanation of what this file represents

Summary

[edit]
Description

Deel 9: Van Schumen en Madara naar Veliko Tarnovo

5 mei 2004•10:19 uur

Ik heb eens lekker de toerist uitgehangen en heb me overgegeven aan de vele taxi's. Waarom de taxi als je ook kunt lopen? Ik was een beetje overdonderd dat mijn trein niet stopte in Madara, terwijl ik zo graag de grotten van Madara en het muurrelief met de ruiter wilde zien. Dus stapte ik uit bij de eerstvolgende halte in Schumen en ben gaan onderhandelen met een taxichauffeur, die me wel sympathiek leek. Voor hoeveel kun je me op en neer naar Madara brengen? Ik had slechts 2 uur de tijd, maar de taxi reed met een snelwegvaart over de binnenweggetjes. Hierdoor bleef er nog genoeg tijd over om de berg uitgebreid te beklimmen, het oude fort en de grotwoningen te bekijken. Op de terugweg stelde hij voor om de resterende tijd te benutten om mij nog een grote burcht bij Schumen te laten zien. Het werd een vliegensvlugge sightseeingtour, langs nog een tweede burcht en de Tumbul Moskee, de oudste moskee van Bulgarije, die nog altijd druk bezocht wordt door de Turkse minderheid. Ook bracht hij me naar een monument ter ere van de Oprichters van de Bulgaarse Staat bovenop een berg. In de trein kreeg ik problemen met de conducteur omdat ik halverwege was uitgestapt en met een andere trein verder gereisd, wat niet mag. Ik de domme Hollander uithangen en een jongen in de coupe hielp me verder uit de nood door te zeggen dat ik verkeerd was voorgelicht.

In Veliko Tarnovo aangekomen vraagt gelijk een man of ik een slaapplaats zoek. Ik ben nog steeds de gemakstourist en laat me naar het prive pension brengen. Vervolgens wil hij graag muntjes uitwisselen. Achteraf begrijp ik dat ik veel te veel heb betaald en dat deze man de helft aan provisie opstrijkt. Ik heb in ieder geval geen zin om nog met hem de stad in te gaan naar een cafe maar ga lekker op mijn eigen houtje. Eerst bezoek ik het fort op de Starevets heuvel, dan wandel ik door het heuvelige oude centrum en drink ik wat op het terras van Pepy's Bar. In een ander leuk cafeetje, Mosquito, zit iedereen gezellig met elkaar te praten en ik zit alleen aan de bar. Kom op Tijs: of je zit hier over een uur nog alleen of je trekt de stoute schoenen aan. Ik stap op een groepje jongeren af en vraag of ik erbij mag komen zitten. Het wordt een gezellige avond met veel bier, een jointje en een discotheek in de buurt waar we tot in de kleine uurtjes swingen op ordinaire rampestamp-disco.

6 mei 2004•7:24 uur

Gisteren besloot ik om een dagje rust voor mezelf te hebben. Victor, de man die me van het station had opgepikt stond 's ochtends op de stoep en vroeg of hij me een excursie kon aanbieden. Dat was wel het laatste waar ik zin in had. ik ben lekker gaan flaneren door de kleine steegjes in de bovenstad en daarna via de bredere straten naar het station gelopen. Ik besloot om niet nog een stad in Bulgarije aan te doen en daar hetzelfde ritueel van een kamer zoeken enzo te doorlopen. Liever bleef ik nog wat hangen in Veliko Tarnovo om van de omgeving te genieten en 's avonds gelijk de trein naar Istanbul te nemen. Op het station kwam ik opnieuw Victor tegen, die me wilde helpen met een kaartje kopen en mijn bagage naar het depot te brengen. Aardig bedoeld, maar dat wilde ik nu juist zelf uitzoeken.

Na het eten ben ik langs de rivier gaan wandelen. Ik kwam in een onverwacht mooi dorpje terecht. Echte wandelpaden waren echter niet te vinden. Ik probeerde een paadje uit maar dat kwam uit bij een vuilstort. Nog twee pogingen, maar elk pad kwam uit bij een afvalstortplaats of verlaten fabriek. Verscholen achter het vele groen leek het hele dal wel een grote dumpplaats. Uiteindelijk vond ik toch een schapenpaadje naar boven dat in het bos uitkwam. Het pad ging steeds verder omhoog en verderop werd het rotsig. Er kwam een tweede pad bij en er was zelfs een wandelroute met streepjes uitgezet naar de top van de berg. Het bos had plaatsgemaakt voor een soort alpenweides, prachtige bloemen bloeien op de berghellingen. Het uitzicht op de lage groene bergen met rotsranden is prachtig. Ik volg de route verder en kom twee uur later weer terug in Veliko Tarnovo.

Voordat ik naar het station ga duik ik nog een internetcafe in en eet nog een bord farfalle in een pastarestaurant. Op het station komt Victor weer naar me toe. Hij begint in het Duits tegen me praten en beweert dat hij de broer van Victor is. Ik geloof hem niet want hij ziet er precies hetzelfde uit en weet alles van me. Hij vraagt of hij het resterende Bulgaarse geld kan krijgen voordat ik de grens passeer, maar ik negeer hem. Ik ben stomverbaasd als de echte Victor ineens aan komt lopen. Het was dus toch zijn broer. Ik geef ze uiteindelijk toch wat geld voor koffie, om van ze af te zijn. Eenmaal in de trein ben ik de enige die op zoek gaat naar een couchette. De meesten nemen genoegen met een volle zitplaats. Ik heb een coupe voor mezelf en de chef geeft aan dat hij me zal helpen om een kaartje te bemachtigen bij de grens. Als ik een tijdje heb gelezen, val ik in slaap. Een paar keer word ik wakker gemaakt voor kaartcontrole en later voor paspoortcontrole en het kopen van een kaartje voor het resterende traject. Bij de Turkse grens moeten we allemaal de trein uit en in een rij gaan staan om een stempel in ons paspoort te krijgen. Als ik eenmaal aan de beurt ben, blijkt dat ik eerst een visum moet kopen bij een ander gebouwtje. Gelukkig blijft de trein nog staan. In de trein controleren ze me nog een keer. Ik moet nog een keer terug, want op het visum moet ook nog een stempel gezet bij het eerste loket, dat inmiddels dicht is. Ik ren uit de trein en tik op het raam van het gebouwtje. Na aandringen geeft de man toch een stempel en kan ik nog net op tijd weer in de trein springen. Op het ritme van de trein val ik weer in een diepe slaap, om pas wakker te worden wanneer de eerste buitenwijken van Istanbul in zicht komen.
Date
Source VelikoTarnovo (98).jpg
Author TijsB from Utrecht, The Netherlands

Licensing

[edit]
w:en:Creative Commons
attribution share alike
This file is licensed under the Creative Commons Attribution-Share Alike 2.0 Generic license.
You are free:
  • to share – to copy, distribute and transmit the work
  • to remix – to adapt the work
Under the following conditions:
  • attribution – You must give appropriate credit, provide a link to the license, and indicate if changes were made. You may do so in any reasonable manner, but not in any way that suggests the licensor endorses you or your use.
  • share alike – If you remix, transform, or build upon the material, you must distribute your contributions under the same or compatible license as the original.
This image was originally posted to Flickr by TijsB at https://flickr.com/photos/17997014@N00/1536748852. It was reviewed on 24 December 2022 by FlickreviewR 2 and was confirmed to be licensed under the terms of the cc-by-sa-2.0.

24 December 2022

File history

Click on a date/time to view the file as it appeared at that time.

Date/TimeThumbnailDimensionsUserComment
current21:19, 24 December 2022Thumbnail for version as of 21:19, 24 December 2022640 × 480 (61 KB)SeichanGant (talk | contribs)Transferred from Flickr via #flickr2commons

There are no pages that use this file.

Metadata