File:BnF ms. 854 fol. 192 Vielh Cominal, ma tor.jpg

  Vielh Cominal, ma tor
  ai cobrad’a honor,
  car bon envaidor
  non pot hom leu faidir,
  c’a vos o auzi dir.
  Per que·m mis en la via
  e fi·n selui issir
  que a tort la tenia;
  don sapchan miei amic,
  tug, li paubr’e li ric,
  qu’ieu guerrai so que dic,
  pus sus son don issic.
   
  Qui m’apela traitor
  el men per mieg lo mor,
  mas car al mieu senhor
  podion ren lai dir,
  ieu non o volc sufrir,
  ni voill que tracher sia;
  e saup lo miellz guerrir
  qu’el eis no se·n guerria
  qu’enaisi se·n issic
  c’anc colbe no·i feric;
  et ieu fi so que dic:
  que·l pris e no·l retic.
   
  Si be·s fan gabador
  li fillat e·ill oisor,
  Monlaurs fai sobre lor
  sos honratz fatz auzir;
  e cant l’auzon venir
  no·l serron ges la via,
  ans lor a fag gequir
  l’orguoill e·l gualhardia:
  e parec en Nou Vic
  on preiron tal destric
  que, can l’estors partic,
  lairemas pres e·n gic.
   
  Ges no m’en don paor
  per lor dig de folor,
  si tot catre comtor
  mi menasson d’aussir,
  car en els pot venir
  ans qu’en me la murria;
  et ieu, podes lur dir,
  prec Dieu a cascun dia
  que gotela me fic
  el lag mal don muric
  us comtors qu’ieu ausic
  c’anc preveire non vic.