File:AGAD (15) Wniosek o zapomogę, Pudło 660-9, s. 6.png

Major Ostroga zwraca się do Komisarza Rządu Narodowego w Niemczech o przyznanie zapomogi na leczenie. Potwierdzenia odebrania zapomogi.
Aleksander Poradowski pseud. Ostroga urodził się w 1836 r. jako syn generała w służbie rosyjskiej. Przed powstaniem styczniowym służył w wojsku rosyjskim w randze porucznika dragonów. Po wybuchu powstania na Litwie został skierowany przez władze narodowe jako dowódca do pow. oszmiańskiego. Na początku kwietnia przybył do Wilna. Wydział Zarządzający Prowincjami Litwy mianował go naczelnikiem wojskowym pow. lidzkiego w randze kapitana (na miejsce zajmującego to stanowisko Ludwika Narbutta, poległego pod Dubiczami 5 V 1863 r.). Ostroga zorganizował niewielki oddział, który składał się głównie z żołnierzy oddziałów rozbitych pod Dubiczami. Nie mógł jednak wznowić działań z powodów wciąż niewystarczającej siły. Trzymał się więc na granicy pow. grodzieńskiego i pomimo bardzo złego stany materialnego i kłopotów z zaprowiantowaniem udawało mu się utrzymać w oddziale porządek i dyscyplinę. 24 VI 1863 r. oddział Ostrogi został napadnięty i rozproszony pod wsią Szumna przez płka Własowa. Powstańcy schronił się wówczas w puszczy grodzieńskiej, gdzie ich dowódca zajął się odbudową oddziału. 20 VII w okolicach Szczuczyna Grodzieńskiego Poradowski połączył się z, również uszczuplonym w porażkach, oddziałem Aleksandra Letkiewicza (pseud. Landera), oddając się pod jego rozkazy. 25 VII ponownie osaczeni w lasach jeziorańskich przez jednostkę gen. Pałksina musieli ratować się ucieczką. Ostroga miał zamiar wrócić wówczas do pow. lidzkiego, został jednak, rozkazem Rządu Narodowego, wraz z innymi oddziałami litewskimi, skierowany do województwa augustowskiego. 1 VIII połączone oddziały litewskie przekroczyły Niemen pod Giejkunami. Chcąc uniknąć całkowitego rozbicia operowały oddzielnie, utrzymując jednak kontakt i wspierając się wzajemnie. Udało im się dotrzeć do Sejn, gdzie miało miejsce połączenie sił powstańczych z oddziałami Apolinarego Hela–Koszańskiego (Gleb) i Aleksandra Stabrowskiego. Dalej wspólnie skierowali się w stronę wsi Szose w pow. kalwaryjskim, po odbiór transportu broni z Prus, którego jednak nie zastali we wskazanym miejscu. Napadnięci 5 VIII pod Bobikami (pow. kalwaryjski) nie zdołali stawić oporu i oddział zostały rozbite. Wprawdzie znów udało im się połączyć, jednak już 21 VIII zostały zaatakowane ponownie. Dzięki obronie prowadzonej przez Poradowskiego, nie doszło do całkowitego rozbicia. I tym razem Ostroga odbudował swój rozdział. W uznaniu zasług 14 IX 1863 r. mianowany został majorem. Kolejny sukces odniósł w starciu pod Ryngaliszkami. 9 X 1863 r. ścigany przez znaczne siły rosyjskie, osaczony i zaatakowany doznał porażki pod Sztawantami. Pozbawiony żywności i amunicji oddział rozdzielił się na mniejsze grupy. Mimo dużych strat udało się jeszcze raz majorowi Poradowskiemu połączyć z Glebem. Nie byli już jednak w stanie kontynuować walki na sterroryzowanym i opanowanym przez wroga terenie. Ostroga z grupą powstańców przedostał się do Prus Wschodnich by przeczekać zimę i wiosną 1864 r. kontynuować walkę. Ubiegał się także o wypłacenie mu należnej pensji, której nie pobierał w czasie służby, a także przyznanie zapomogi potrzebnej na poprawę stanu jego zdrowia. Zostały mu one przyznane przez Komisarza Narodowego w Dreźnie. W styczniu 1864 r. Ostroga przyjechał do Drezna, gdzie zgłaszał gotowość do podjęcia działań zbrojnych. Nie doczekawszy się jednak odpowiedzi przeniósł się do Francji. W latach 1865–1866 był z ramienia Delegacji Litewskiej jednym z opiekunów - kasjerów sum narodowych prowincji litewskich. Ponadto działał jako członek komisji pomocy młodzieży kształcącej się wojskowo. Przeniósł się do Brukseli, gdzie działał w Towarzystwie Niesienia Pomocy Uchodźcom a także był korespondentem brukselskim pisma codziennego „Słowo”. Zmarł w Brukseli 7 II 1890 r.
Data: Listopad 1863 – marzec 1864
Opis zewnętrzny: Oryg., rękopis, j. polski, 1 karta papierowa o wymiarach 14,2x22 cm, dwie pieczęcie: „Komisarz Rządu Narodowego w Niemczech”; „Rząd Narodowy Komisarz Rz. w Dreźnie”.
Miejsce przechowywania: Biblioteka Polska w Paryżu. Rząd Narodowy powstania 1863-1864. Archiwum Izby Obrachunkowej, sygn. 660/9, s. 5